We leven in een tijd waarin het Metaverse – het gehele netwerk aan digitale platformen, virtuele werelden, augmented reality, artificial intelligence etc – geen grenzen kent. The sky is no longer the limit en inmiddels weten we langzamerhand niet meer wat ‘echt’ is of gemanipuleerd.
Ondertussen opent er zich er ook een heel ander nieuw universum: dat van het minuscule, voorbij het zichtbare. Oftewel: het ‘Nanoverse’. Doordat we dit dankzij voortdurende technologische en wetenschappelijke innovaties steeds beter leren kennen, vinden we meer en meer ontbrekende puzzelstukjes van grote mysteries. Zo is één van de meest verbazingwekkende ontdekkingen van de twintigste eeuw dat onze cellen uit een reeks zeer geavanceerde ‘motortjes’ of ‘nanomachines’ bestaan die de vitale functies van het leven uitvoeren.
De verdere ontdekking van het Nanoverse laat ons zien dat de genialiteit van de natuur vaak nóg briljanter is dan we al dachten. Dit inspireert tot nieuwe oplossingen en [energie]systemen. Qua design language uit zich dat in uiterst interessante vormen, tactiliteiten en materialen geïnspireerd op synapsen en neurale netwerken, de grillige vormen en structuren van schimmels, virussen en bacteriën.
Wat normaal niet voor het blote oog niet zichtbaar is, komt nu larger than life tot leven.
